Canım Babacıgım; degisen toplum,gelisen sürec karsisinda sana minnettarlik mi,kirginlik mi hissetmeliyim bilemiyorum.Zaman zaman toplumdan, insani degerlerden umudumu yitirdigim ve sana sitem ettigim olmuyor degil.Butun bunlari goruyor,duyuyor ya da hissediyor olabilirsin.Lütfen beni bagişla  kirilma
bana.Bunu rica edebilmek,belki bir nebze hosgorunden  faydalanabilmek umuduyla yaziyorum.Şu anda bu sözlerimden dolayi bir özür daha dilemek durumunda kaldigimin  farkindayim.Cunku sen derin hosgorunle zaten hosgoruyorsundur beni.Sana neden mi sitem ediyorum?Bana onurlu olmanin,durustlugun,saygi-sevgi ve hosgorunun ,maneviyatini ustunlugunu ,bunlarin insani degerler oldugunu ve insanim diyebilmek icin bu niteliklere sahip olmak gerektigini,sartlar neyi gerektirirse gerektirsin bu degerlerden odun vermemek zorunlulugunu ogrettigin için sitem ediyorum.Her gecen gun bu nitelikleri unutan, bunlarin erdem degil enayilik olarak kabul edilmeye başlandigi bir toplumda ve zamanda bunlari korumak ve yasatmak oyle cok yipratiyor ki.....
Bu degerlerinden yani insanligindan vazgecememek bunlari unutanlarin ya da hic ogrenememiş olanlarin birkac misli daha fazla yasam mücadelesi vermeyi zorunlu kiliyor.Bircoklarinin diline doladigi-nokta kadar menfaat icin virgul kadar egilme- sozunde oldugu gibi nokta kadar menfaate virgul kadar egilemiyorsan,alavere-dalavere yapmayi, ikiyuzlu olmayi,duyarsız ve duygusuz olmayi kabullenemiyorsan hersey cok daha zorlasiyor.Cunku gunumuzde bunlar prim yaptiriyor kişilere.Durust, mert biri olmaya devam ederken azinlikta kalip bulundugun ortamda problemli,istenmeyen kisi ilan edilmen bile soz konusu olabiliyor.Onceleri nadiren son zamanlarda ise siklikla;ben de insani degerleri yureginde barindirmayan,daha duyarsiz,bencil,bireysel menfaatlerini herseyden once ve yuce gorebilen biri oluverseydim,diyorum.Ancak o zaman cogunlugun yaptigi gibi kendi yaşam standardimi yukseltebilmenin,hep daha fazlasina sahip olmaya calismanin,salt gezip tozmanin,suslenip puslenip kendi eglenceme bakmanin kisacasi agustos bocegi olmanin rahatligini,hafifliğini yasayabilirdim,diyorum.Daha bunu dedigim anda bile varsayim kendimden nefret ediyorum.Bu dusunceleri bir kenara atip varsaydigim degil varolan kendime baktigim an yeniden saygi duyuyorum kendime.kendimle barisiyorum.
İste Babacigim,anlamis olmalisin.Benim bu zamanda ve toplumda senin sahip oldugun  erdemleri korumak hic de kolay olmuyor. Senin erken gidişin,yalnizligim ve ozlemine bir de bu yozlasmalara tanik olmak eklenince-surekli olmasa da-karamsarliga kapilisima,gelecekten umudumu yitirisime ve sitem edisime anlam verebilmissindir sanirim.Musterih ol,babacigim!Bütün bu dusuncelerin olustugu nadir zamanlar disinda sürekli olarak hissettigim sey;           babam oldugun icin Tanri`ya şukur,sana minnet,kendime saygi-sevgi ve guven.
Babacigim rahat ve mutlu uyu!Kizin senin degerlerine uygun yasiyor ve yasayacak, insani erdemleri unutanlardan ve yitirenlerden asla olmayacak,seni çok sevmeye ve ozlemeye devam edecek.
                                 
megersem herkes ayni harflere gomulu kaliyor
mezarliga birakilan mektuplar yoruyor kalbimi….PrenseSin  Seni Cok Ozluyor BABAM